Klopka za pionira je noise rock grupa iz Pančeva i Beograda. U nastojanju da iskorači iz okvira popularne muzike, Klopka za pionira je razvila neobičan izraz zasnovan na improvizaciji, kreativnom tretmanu instrumenata, primeni buke i saradnji čoveka i mašine. Posebno važnu ulogu u njihovom zvuku imaju angažovani tekstovi interpretirani na ekspresivan način. Klopka za pionira nastoji da zvuči intenzivno, bučno, iskreno, istinito. Oni se neprestano menjaju i tragaju za novim prostorima za istraživanje u muzici.

Ime "Klopka za pionira" odnosi se na čestu pojavu da neko ko pokušava nešto novo nailazi na brojne prepreke.

Muzika Klopke za pionira je često opisivana kao neprihvatljiva, pretežno zbog prevelike buke, disonantnosti, neprijatnog vokala, ali i neprijatnih tema o kojima govori. Ipak, možda baš zbog svog hrabrog pristupa izrazu i zbog kretanja putevima kojima niko ne ide, Klopka za pionira je stekla veliki broj poštovalaca i neku vrstu kultnog statusa čak i među onima koji ne mogu da je podnesu.

Klopku za pionira su osnovali Mileta Mijatović (glas, perkusije, autor tekstova) i Damjan Brkić (gitara, mašine, autor muzike) 2003. godine. Veliki doprinos razvoju grupe dali su Vladimir Lenhart (bas gitara, trake) i Mark Šnajder, fotograf, vozač i dobrovoljni menadžer grupe. Vuk Palibrk (bubnjevi) i Zoran Jović Letač Đavo (bubnjevi) su svirali u Klopki tokom 2004. i 2005. godine.

Na početku 2009. godine, grupi se priključio Đurađ Šimić na klavijaturama. Nakon snimanja albuma Dodole, Klopka za pionira nastupa kao četvorka (Mijatović - Brkić - Šimić - Lenhart). Na turneji tokom jeseni 2009, na mestu fotografa-vozača je Nataša Šarkić.

Početkom 2010. sastav je pojačan bubnjarem Reljom Ilićem i nastupa kao petorka do početka leta.

U avgustu 2010. Klopka za pionira snima album Živa sila ponovo kao trojka (Mijatović, Brkić, Lenhart) uz muzičko-tehničku pomoć Stefana Maleševića (bendovani synth, usna harmonika, drombulje), koji je i nastupio sa grupom na nekoliko koncerata.